skòpelèg'e (V)

Forklåring

1. uanstendig, til spott og spe (om menneske)
2. sinna (om dyr)
3. upassande, skræmande, oppskakande

Døme

1. Anne æ så skòpelèg at det æ kalleg å sjå. Rannei æ så skòpelèg at det æ a skomm.
2. Liljerós va' så skòpelèg å hynsk. A kjýr som æ skòpelèg, spring'e å røyter mæ honnó.
3. Torgrím varte helst'e skòpelèg'e itt 'an va' drukkjen.

Spel av Har du kommentar til ordet?

Hankjønn: skòpelèg'e
Hokjønn: skòpelèg
Inkjekjønn: skòpelegt
Fleirtal: skòpelège
Komparativ: skòpelègare
Superlativ: skòpelègaste
Bunden
Hankjønn: skòpelègji
Ho/inkjekjønn / feirtal: skòpelège
Komparativ hankjønn: skòpelègari
Superlativ hankjønn: skòpelègasti

Registreringsgrunn: Dialektord / uttrykk
Ordklasse: Adjektiv
Vallemål / Hylestadmål: Vallemål pga. bøying
Emne: Dyr , Personlege eigenskapar
Innlese av: Knut K. Homme (2022)

Registrert: 15.02.2016 Oppdatert: 17.10.2018 Del

Info for innlogga brukar:
Kjelde:: Bergit Kjetilsdotter Rike
Kjelde (fritekst):: Torjus Åkre
Registrert av:: Jon Kjelleberg (15.02.2016)
Korrekturlese av:: Sigurd Brokke (17.10.2018)
Oppdatert av:: Sigurd Brokke (25.10.2023); Ukjent ord, sikker kjelde
Intern kommentar:: JK 15.2.16. BR skriver: Sigrid Kyrvestad frå Trydal d. 8.9.35 bruka dette uttrykket. Ordet er kjent i Oveinang. SB: Gruppa er usikker på kva veg aksenten i o-en skal vere.