ròten

1. person som er veik / kraftlaus (om muskelkraft)
Sjå også ròtúli og dravròten.
2. roten
3. lite slitesterkt

1. Han æ så ròten at eg trúr 'an tapar mót 'ó Bjúg. Eg varte plent ròten då eg slutta å trene.
2. Stokkjen æ ròten.
3. Itt an vóv tvítrætt vallmål, varte det mykji rotnare å slíte på 'ell mæ trítrætt.

volume_up Spel av Har du kommentar til ordet?
Hankjønn
ròten
Hokjønn
ròtí
Inkjekjønn
ròti
Fleirtal
rotne
Komparativ
rotnare
Superlativ
rotnaste
Bunden
 
Hankjønn
rotni
Ho/inkjekjønn / feirtal
rotne
Komparativ hankjønn
rotnari
Superlativ hankjønn
rotnasti
Registrerings­grunn
Dialektord / uttrykk
Ordklasse
Adjektiv
Emne
Personlege eigenskapar
Innlese av
Knut K. Homme (2007)
Registrert: 19.11.2004 Oppdatert: 29.04.2018
Info for innlogga brukar:
 
Kjelde:
Knut K. Homme
Registrert av:
Svein Jore (19.11.2004)
Korrekturlese av:
Sigurd Brokke (07.03.2007)
Oppdatert av:
Sigurd Brokke (19.02.2025)
Intern kommentar:
ròti dyrt = adv?? SB frå Knut J. Heddi, Hybygg-soga, "Adjektivsk å substantivsk beslegtning", nr 230 (del 3). Hokjønn: 1. koll 2. roti 3. veik 4. tjorrleg 5. feitskleg. Hankjønn: 1. kallæ 2. roten 3. veikæ 4. tjorrlegæ 5. feitsklegæ. Inkjekjønn: 1. Kalt 2. rote 3. veikt 4. tjorrlegt 5. feitsklegt. Substantiv hokjønn: rotafentu. Hankjønn: Kjølæ, rot, feiti, rotafantæ, rotula. Inkjekjønn: rotasmologg SB: KJH har ikkje ført opp forklåringar på alle desse orda.