sjúr'e
1. stiv / lite smidig, gjeld personar og ting
2. trått vinterføre
Sjå også sjúrt.
1. Mi spente fótball i gjerkveld, så eg æ helste sjúr'e i dag.
2. 'Er æ sjúrt skjífǿri i dag!
- Hankjønn
- sjúr'e
- Hokjønn
-
sjúr
- Inkjekjønn
-
sjúrt
- Fleirtal
-
sjúre
- Komparativ
-
sjúrare
- Superlativ
-
sjúraste
- Bunden
-
- Hankjønn
-
sjúri
- Ho/inkjekjønn / feirtal
-
sjúre
- Komparativ hankjønn
-
sjúrari
- Superlativ hankjønn
-
sjúrasti
- Ordklasse
- Adjektiv
- Emne
-
Personlege eigenskapar
, Anna
- Innlese av
- Knut K. Homme (2006)
Registrert: 14.11.2005
Oppdatert: 21.04.2018
Del
- Info for innlogga brukar:
-
- Kjelde (fritekst):
- Vesla Nomeland
- Registrert av:
-
Sigurd Brokke
(14.11.2005)
- Korrekturlese av:
-
Sigurd Brokke
(14.11.2005)
- Oppdatert av:
-
Sigurd Brokke
(21.04.2018)
- Intern kommentar:
- SB frå Knut J. Heddi, Hybygg-soga, "Adjektivsk å substantivsk beslegtning". 225, hokjønn: svint, snøgg, sjur, stiv, mjukleg. Hankjønn: svintæ, snøggæ, sjuræ, stivæ, mjuklege. Inkjekjønn: Svint, snøgt, sjurt, stivt, mjuklegt. Substantiv: Svinntleikæ, snøggum, stivheit, mjukheit (sjurskap?).