òvig'e
1. Om personar: Vrang, vanskeleg, kverulant, omvendt av andre.
Sjå også den òvige drògjí.
2. Om klede og sko: Bakvendt, vrongt.
1. Han lýt allstǿtt vèr' òvig'e, eg trúr 'an gjèrest 'å.
2. Å hav' på si skóne òvigt heite å ver' vrongskódd'e.
- Hankjønn
- òvig'e
- Hokjønn
-
òvig
- Inkjekjønn
-
òvigt
- Fleirtal
-
òvige
- Komparativ
-
òvigare
- Superlativ
-
òvigaste
- Bunden
-
- Hankjønn
-
òvigji
- Ho/inkjekjønn / feirtal
-
òvige
- Komparativ hankjønn
-
òvigari
- Superlativ hankjønn
-
òvigasti
- Ordklasse
- Adjektiv
- Emne
-
Personlege eigenskapar
- Innlese av
- Knut K. Homme (2005)
Registrert: 25.08.2004
Oppdatert: 27.03.2005
Del
- Info for innlogga brukar:
-
- Registrert av:
-
Svein Jore
(25.08.2004)
- Korrekturlese av:
-
Sigurd Brokke
(28.02.2005)
- Oppdatert av:
-
Svein Jore
(27.03.2005)