kulsen

Forklåring

1. ha lett for å fryse
Sjå også kulse og kuls'e.
3. kaldt, kjennest kaldt
3. redd
Sjå også adjektivet kulseleg (H), kulselèg'e (V), adverbet kulseleg (V) og adverbet kulseleg (H).

Døme

1. An vare kulsen fysst an hèv' lauga seg å kjæm'e opp'tó' vatnæ.
2. Det va' kulsi, sa Rustâ, då 'u datt i ísi (herme).
3. Eg ska' seie at hú æ 'kji kulsí, som tòre liggje eisemó.

Spel av Har du kommentar til ordet?

Hankjønn: kulsen
Hokjønn: kulsí
Inkjekjønn: kulsi
Fleirtal: kulsne
Komparativ: kulsnare
Superlativ: kulsnaste
Bunden
Hankjønn: kulsni
Ho/inkjekjønn / feirtal: kulsne
Komparativ hankjønn: kulsnari
Superlativ hankjønn: kulsnasti

Ordklasse: Adjektiv
Emne: Personlege eigenskapar , Kropp og helse (menneske)
Innlese av: Knut K. Homme (2005)

Registrert: 25.08.2004 Oppdatert: 28.04.2018 Del

Info for innlogga brukar:
Registrert av:: Svein Jore (25.08.2004)
Korrekturlese av:: Sigurd Brokke (28.02.2005)
Oppdatert av:: Sigurd Brokke (28.04.2018)
Intern kommentar:: SB frå Knut J. Heddi, Hybygg-soga, "Adjektivsk å substantivsk beslegtning", nr 230 (del 2). Hokjønn: 1. reifærdeleg (renskleg) 2. frossam 3. frosi. Hankjønn: 1. reifærdeleg (renskleg) 2. frossamæ 3. frosen. Inkjekjønn: Reifærdelegt, frossamt, frosnæ. Substantiv: Kullsing, Kullse, Gjysinga, Jysing (dansk: kulde, jysninger). SB: KJH har ikkje ført opp forklåringar på alle desse orda.