líelèg'e
(V)
sympatisk, grei å vere i hop med
Sjå også líeleg (H).
'U æ så líelèg å snill, Sigríd. Targjær hève a líelegt lag, 'u æ létt å kåme ti' mæ.
- Hankjønn
- líelèg'e
- Hokjønn
-
líelèg
- Inkjekjønn
-
líelegt
- Fleirtal
-
líelège
- Komparativ
-
líelègare
- Superlativ
-
líelègaste
- Bunden
-
- Hankjønn
-
líelègji
- Ho/inkjekjønn / feirtal
-
líelège
- Komparativ hankjønn
-
líelègari
- Superlativ hankjønn
-
líelègasti
- Ordklasse
- Adjektiv
- Vallemål / Hylestadmål
- Vallemål pga. bøying
- Emne
-
Personlege eigenskapar
- Innlese av
- Knut K. Homme (2005)
Registrert: 27.07.2004
Oppdatert: 21.04.2018
Del
- Info for innlogga brukar:
-
- Registrert av:
-
Svein Jore
(27.07.2004)
- Korrekturlese av:
-
Sigurd Brokke
(09.03.2005)
- Oppdatert av:
- Sigurd Brokke (14.06.2023)
- Intern kommentar:
- SB frå Knut J. Heddi, Hybygg-soga, "Adjektivsk å substantivsk beslegtning". 219, snillegæ, lieleg, gosslegæ, vranten. Snillegheit, lielegheit, gosslegheit, vrantri (hell vrongheit),
Døme 2 KKH.